Bobandana 6 februari 1976
Shasha 7 februari 1977
Bobandana 16 februari 1977
St-Eduard 1 oktober 1980
Zobia 7 mei 1991
Zobia 7 mei 1991 (2)
Shasha 26 april 1994
Shasha 26 april 1994 (2)
1. Alles vernietigend lavaveld onder de vulkaan - 2. Stad Goma, 1976 - 3. Zicht van boven op de rand van de krater van de vulkaan Nyirangongo
Bobandana, 16 februari 1977
Beste Louis,
Wel bedankt voor uw brief die Gerard mij doorgegeven heeft. Hier dus antwoord, in afwachting dat ik in de vakantie in Overpelt kom goedendag zeggen. Nieuws is er genoeg. Vooreerst het feit dat ik dus terug in Bobandana ben en terug mijn werk als leraar in het ìInstitut Luangaî hervat heb. En tevreden ben van terug te zijn. Het experiment in de Somaco is dus niet gelukt. Niet dat ik buiten gevlogen ben: ik heb daar een drietal maand hard gewerkt en de patroon was eerder verveeld omdat ik het wilde ìafbollenî. Maar drie maand was meer dan genoeg voor mij om te zien dat reizen ìverkopenî en voor toeristen te ìzorgenî alles behalve mijn werk is. Ik heb nochtans geprobeerd: gedurende mijn tijd in Goma heb ik slechts twee zondagen niet gewerkt. En geen voet buiten Goma gezet. De grootste moeilijkheid echter was de houding van Solliard zelf: die kwam enkel 2 - 3 dagen per maand uit Kinshasa en dat waren dan dagen van venijn en sarcasme voor de minste tekortkoming. En meestal onverdiend. Een patroon uit de 19de eeuw. Aan wie ik met plezier ìsalutî heb gezegd. En die me nog altijd een groot deel wedde schuldig is. Dus terug in Bobandana, te laat om nog aan een huis te geraken. In Kirwa riskeer ik het niet meer, want de Volvo wordt wat te oud om alle dagen te moeten werken. Dus betrek ik een kamer bij de broeders. In de hoop dat ze misschien volgend jaar de school terug overnemen en dat ik dan het huis van de tegenwoordige studieperfect ìkrijgî. Ik ben dus tevreden van terug te zijn en ik denk niet dat er voor mij voor het ogenblik een interessanter werk bestaat dan dat van leraar. Misschien verander ik wel van gedacht als ik vrouw en kinderen heb (niet lachen Louis, ik ben nog niet afgeschreven en heb nog toekomstplannen) dan zal er wat geld moeten verdiend worden. Iets waaraan ik totnogtoe flink mijn voeten geveegd heb. In Shasha gaat alles goed. Gerard had onlangs wat last met de ìautoritÈsî van Masisi en ze gingen nogal ver want ze hadden bier gedronken. We hebben dan een brief geschreven aan de Belgische consul in Gomaen Bukavu, aan de ambassadeur van BelgiÎ in Kinsjasa; samen met broeder Emilio heb ik er over gesproken bij bisschop Ngabu in Goma; Gerard zelf heeft erover gesproken met de ìsous-commissaire de rÈgionî in Goma en nog andere mensen. En we hopen dat ìles autoritÈs de Masisiî zelf ook wat last gaan krijgen. Asila schijnt mij de laatste weken in ìoptima conditieî en altijd in een heel goed humeur. Misschien wel in afwachting van een verlof in BelgiÎ, waar ze meer dan eens over spreekt. Gerard is daarover redelijk gereserveerd en ik weet niet wat zijn plannen zijn. Denkelijk kom ik voor een maand en dan hij voor een maand. Maar dat is allemaal ìofficieusî want Braeken heeft mij nog geen definitief voorstel gedaan. Gisteren en eergisteren in Shasha doorgebracht en met Gerard in Goma. De ìshambaî van Asila bezocht. Daar wordt flink gewerkt; iedere week voor 30 - 40 Z bananen, een oogst van 400 kg bonen, verder soja. Als we daar de geiten van Asila bijtellen, dan kan ze bijna voor eigen rekening beginnen. En dan nog op de berg boven het huis zijn er heel wat hectaren weiland: 150 schapen en zelfs 4 koeien. Voor de koffie is het de tijd van geld uit te geven en te wachten op de oogst.
Nu ander nieuws, dat ge ook wel in de krant zult gelezen hebben, van de vulkanen en zo. Een paar dagen vÛÛr Kerstmis is er een nieuwe vulkaan in werking gekomen. Vanuit Bobandana hebben we het dezelfde avond kunnen opmerken. We dachten eerst dat het een bosbrand was. Maar dat bleef dan branden, en op dezelfde plaats, we moesten dat dan toch van dichterbij gaan bezien. Gereden tot aan het asfalt tussen SakÈ en Goma en dan was er geen twijfel meer mogelijk. Drie dagen nadien zijn we er te voet naar toe getrokken. Een pad hebben we moeten zoeken en in totaal hebben we 14 uren moeten marcheren. Maar het was de moeite: die vulkaan, de ìMuraruî, was gewoon een toorts van lava, stenen en as van 100 tot 200 meter hoog.
