Bobandana 6 februari 1976
Shasha 7 februari 1977
Bobandana 16 februari 1977
St-Eduard 1 oktober 1980
Zobia 7 mei 1991
Zobia 7 mei 1991 (2)
Shasha 26 april 1994
Shasha 26 april 1994 (2)
1. Bompa en Alda Braeken, 1980 - 2. Sneeuw in Canada - 3. Immigranten Van Canada van voor 1900 - 4. Bij Henri Braeken te Halen, afscheid bij vertrek naar Canada
St.-Eduard, 1 oktober 1980.
Ma petite Súur Alda en de anderen,
Met deze woorden wil ik een voorsmaakje geven van het Canada waar wij ons nu in bevinden. Na een vliegreis van 7u15' kwamen we om 4 u 's namiddags, Canadese tijd, in Montreal aan. Vanuit de bescheiden vliegtuigraampjes werd ons eerst een landschap voorgeschoteld van de Canadese heuvels, wijde akkers, meren en kleurrijk getinte bossen. Nadat we op de vlieghaven de douanecontrole waren doorlopen, begonnen de moeilijkheden pas. De sympathieke vrijgezel die ons kwam afhalen had niet gerekend op een hond. Na wat heen en weer geloop konden we de hond onderbrengen in een kennel. Papa vertrok met de bus en de koffers en wij reden met een Cadillac van Rainier naar St.-Hilaire, ongeveer 170 km van Montreal. Om 9u30' kwamen we in het motel ìMontangaryî aan om direct kennis te maken met de Canadese keuken. Frieten met steak hachÈ, dat viel geweldig goed mee. De volgende dag vertrokken we met de hond en twee auto's verder. Alles was nu geregeld. In St.-Laurier, op een paar kilometers van St.-Eduard, onze eindbestemming en nieuwe huis verbleven we twee nachten. Daar kochten we ook onze meubels. Voor 80.000 Bef hadden we drie slaapkamers en een grote stereo-installatie. Erg goedkoop, hÈ. Diezelfde dag, een vrijdag, maakten we ook kennis met ons dorpje om er levensmiddelen te kopen voor de volgende dag, want dan konden we in ons huis. Het dorpje is buitengewoon gezellig, mooi gelegen. Het landschap hier is gewoon sprookjesachtig. De percelen liggen allemaal in de lengte en daarachter liggen de bossen. De lucht is altijd helderblauw met schapenwolkjes, tenminste als het niet regent. De zon schijnt dan ook altijd zeer helder. Het dorp ligt tussen de bossen en de hoge kerktoren glinstert zo mooi als het niet regent. St.-Eduard is kleiner dan Halen, maar men kan er alles krijgen, er is zelfs een hotelletje. Ons landgoed gaat tot aan een beekje, ongeveer 35 minuten wandelen. Wij hebben geen bos. Ook zijn wij de trotse eigenaar van een vijver van 3 meter diep. Buren hebben we genoeg. Natuurlijk wonen ze niet vlak naast ons, zo kan men ook minder kibbelen, maar buren genoeg om zich niet eenzaam te voelen. Op dit ogenblik geven de herfstkleuren de omgeving een prachtig zicht. Wat me al direct hier opviel toen ik op de luchthaven stond was dat de mensen zeer vriendelijk zijn.
