Bobandana 6 februari 1976
Shasha 7 februari 1977
Bobandana 16 februari 1977
St-Eduard 1 oktober 1980
Zobia 7 mei 1991
Zobia 7 mei 1991 (2)
Shasha 26 april 1994
Shasha 26 april 1994 (2)
1. Pater Stalmans, norbertijn, missionaris Congo - 2. Congolese hut - 3. Zorgende vrouwen te Kirotshe, 1976 - 4. Pater Plessers, Salvatoriaan, missionaris
Zobia, 7 mei 1991
Beste Luc, Jet en de ganse familie,
Mijn confrater Lode Hermans uit Kasterlee vertrekt zaterdag in verlof en daarmee kunnen we dan een paar brieven meegeven, waarvan we kunnen weten dat ze wellicht zullen aankomen. Ik ben nu al bijna 6 maanden terug en het is juist of ik nooit in verlof geweest ben. Op dit ogenblik stel ik het goed en ik hoop dat het met u allen ook goed gaat. Mijn terugreis is nogal avontuurlijk verlopen. Wanneer we in Brussel vertrokken was het nogal slecht weer. We hebben een hele tijd moeten wachten vooraleer we opstegen, maar we zijn dan toch vertrokken. In Kinshasa kwamen we aan in de morgen en daar was niemand om me af te halen. Gelukkig heb ik toch een oplossing gevonden en om 10 uur was ik bij mijn confraters in het monstËre. Daar ben ik drie dagen gebleven en dan weer naar de vlieghaven voor de vlucht naar Kisangani. Twee dagen was er al een vlucht voor Kisangani afgelast zodat er nu meer passagiers stonden te wachten dan wel dat er plaatsen waren in het vliegtuig. Dus het zou vechten worden om een plaats in het vliegtuig te veroveren. Na uren is het ons gelukt en ik was de laatste die nog een plaats kreeg in dat vliegtuig. Ge moet maar geluk hebben, maar we hebben nog lang moeten wachten eer het vliegtuig vertrok, want de vlucht werd altijd maar uitgesteld. Ondertussen hadden we niets te eten of te drinken en juist als er wel iets te eten of te drinken was dan moesten we vertrekken. We zijn dan toch opgestegen en tot onze grote verwondering waren er stoelen onbezet in het vliegtuig. Wellicht waren die plaatsen voorbehouden voor mensen die meer wilden betalen, maar omwille van die grote wanorde is het er niet van gekomen. Veel mensen in het vliegtuig protesteerden en ze scholden het personeel uit, maar na een tijdje werd het dan toch kalm. We zijn goed in Kisangani aangekomen. Daar waren ze ook niet verwittigd, maar de confraters die daar waren, waren dan toch zo slim geweest dat ze veronderstelden dat ik er bij was en dus dat viel dan toch weer mee. Juist als we in Kisangani verbleven gebeurde er een grote devaluatie van het ZaÔrese geld. Om het uur werd uw geld al minder en minder waard. De magazijnen sloten hun deuren. Na een paar dagen gingen ze weer open, maar ons geld was met twee derden verminderd in waarde. Gelukkig had ik wat geld bij van bij ons en zo heb ik toch mijn plan kunnen trekken. Maar dat doet toch eigenaardig aan. In de voormiddag gaat ge de prijzen bekijken in de magazijnen en als ge dan later in de namiddag terug komt om te kopen dan zijn de prijzen alweer een heel stuk hoger dan in de voormiddag. Maar aan zulke toestanden wordt ge dan ook weer gewoon. Als we nu hier aan iemand geld uitlenen voor een maand dan gaat dat tegen een rente van 20%, anders kunt ge er niet aan uit.
