Bobandana 6 februari 1976
Shasha 7 februari 1977
Bobandana 16 februari 1977
St-Eduard 1 oktober 1980
Zobia 7 mei 1991
Zobia 7 mei 1991 (2)
Shasha 26 april 1994
Shasha 26 april 1994 (2)
1. Vissers bij pelikanen te Vitshumbi - 2. Visser op strand Kivumeer (1-ste prijs behaald) - 3. Waterval op Rutshuru bij Goma - 4. Roeibootje op het strand van het Kivumeer
Zobia, 7 mei 1991
Enkele kilometers verder was er een missiepost. We hebben er iemand naartoe gestuurd en inderdaad, na wat tijd kwam er een Filippijnse pater ons afhalen met een jeep. Op die missie wonen paters van Scheut: een Waal, een Vlaming en twee Filippijnse paters. We zijn daar goed ontvangen en ik liep maar rond op mijn blote voeten. Als ge op kleine steentjes trapte deed dat wel erg pijn. Omdat we ongeveer dezelfde maat van voeten hadden kreeg ik van die Waalse pater een paar sandalen. 's anderendaags ben ik op de markt in Banalia een paar plastieken schoenen gaan kopen en zo was ik dan weer geschoeid. Daar bestaan wel ongeschoeide Karmelieten, maar toch geen ongeschoeide Norbertijnen. In Banalia zijn we twee dagen gebleven. Eerst hebben we de camion moeten afladen en dan zijn er een paar camions gekomen die onze Toyota uit zijn netelige positie hebben getrokken. Met veel dank aan die paters Scheutisten zijn we dan doorgereden, maar drie kilometers verder zaten we weer vast. Het was bij de rivier ìAbuwimiî. Als ge op de kaart kijkt in de richting Kisangani - Buta dan kunt ge ons wel volgen. Om die rivier over te steken moet ge gebruik maken van een veerboot. We geraakten er goed op met onze camion, maar in de afrit raakten we weer vast en na uren werken geen middel om de camion uit de put te krijgen. Gewacht op een andere camion, maar die was niet sterk genoeg. Na een tijd kwam er een grote Mercedes aangereden en de eigenaar was ons goed bekend. Die Mercedes trok er ons uit en wij weer verder. Na enkele kilometers zaten we weer vast en het was al ver in de avond en stik donker. Toch maar geprobeerd en gelukkig, we geraakten er door maar na enkele kilometers verder zaten we weer vast en deze keer hadden we geen geluk, we geraakten er niet door. Dan maar ter plaatse blijven slapen. Broeder Raf en ik sliepen in de cabine, maar de muggen die sliepen niet, dat kan ik u verzekeren. In de morgen eerst wat aan de camion gewerkt want de embrayage werkt niet goed. Dat kwam ook weer in orde en we geraakten uit de put en dan weer opweg, maar niet voor lang, want enkele kilometers verder gaf de embrayage het op, de camion trok niet meer, waarschijnlijk de disque d'embrayage afgesleten. Daar zaten we dan met onze gebakken peren. Zonder nieuwe disque konden we niet verder. Gelukkig stonden we juist bij bewoonde hutten. We hebben dan de camion maar aan de kant geduwd om de weg vrij te maken en dan maar wachten ìop de Ö voorzienigheidî zou ons ma zeggen. Twee dagen hebben we daar met onze duimen zitten te draaien totdat er opeens drie camions te voorschijn kwamen, ook Toyota's.
